Al abordar el tema de cómo traducir a los clásicos, debemos recordar que no sólo estamos discutiendo posiciones teóricas, sino también estrategias pragmáticas que dan forma a la experiencia de individuos concretos. (J. M. Coetzee)

Mart. 11, 6

Roma, cubierta de gorros festivos, supongo que vas a pemitirme, durante estos desfachatados días consagrados a Saturno y dominados por el azar, bromear con algunos versos poco trabajados. Te reíste, entonces puedo, no me lo prohibís. ¡Aléjense de acá, pálidas preocupaciones!. Digamos todo lo que se nos ocurra, sin pensarlo demasiado. Andá mezclando dos medidas de vino con una de agua en las copas, muchacho, como lo hacía el liberto Pitágoras para Nerón. Pero vos hacélo con mayor frecuencia, Díndimo, porque aunque sobrio soy incapaz de componer nada, cuando haya tomado un poco vendrán en mi ayuda quince poetas. Y ahora besame, pero como Lesbia: si me das tantos besos como los que enumeró Catulo, yo te prometo que te doy un pajarito como el de él.

Vnctis falciferi senis diebus,
Regnator quibus imperat fritillus,
Versu ludere non laborioso
Permittis, puto, pilleata Roma.
Risisti; licet ergo, non vetamur.
Pallentes procul hinc abite curae;
Quidquid venerit obvium, loquamur
Morosa sine cogitatione.
Misce dimidios, puer, trientes,
Quales Pythagoras dabat Neroni,
Misce, Dindyme, sed frequentiores:
Possum nil ego sobrius; bibenti
Succurrent mihi quindecim poetae.
Da nunc basia, sed Catulliana:
Quae si tot fuerint, quot ille dixit,
Donabo tibi passerem Catulli.


Boston 08.31 c, skyphos. Museum of Fine Arts, Boston.

Aclaración:
Poema relacionado con Catull. 2; Catull. 3; Mart. 1, 7; y Mart. 7, 14.

No hay comentarios:

Publicar un comentario